In september 1991 ontdekte een Duitse wandelaar een uitermate goed bewaard gebleven stoffelijk overschot van een jager. Het bevond zich bij de Similaun-gletsjer, aan het einde van het Ötztal, vlakbij de Oostenrijks-Italiaanse grens. In eerste instantie wilde men er niet veel van weten. Mogelijk ging het om een verjaard geval van moord en dat zou een eindeloze papierwinkel met zich meebrengen. Die mening werd echter snel bijgedraaid toen bleek dat het om een gemummificeerd lichaam ging van een man die 5.300 jaar geleden was overleden.

De vondst van een dergelijk goed bewaarde mummie liet de harten sneller slaan van wetenschappers in Italië en Oostenrijk. Hoewel geen van beide overheden eerst interesse had in een mogelijk langdradig moordonderzoek, ontstond er plots een hevige strijd om de rechten voor het onderzoeken en tentoonstellen van deze Mann in Eis.

Het lichaam werd voor onderzoek naar de Uni van Innsbruck overgebracht. Daar ontdekte men dat de prehistorische mens niet zo wild, barbaars en onverzorgd was als men eerder dacht en dat deze man uit een verre oudheid al tatoeages had en zijn haren netjes liet knippen. Ondertussen had ook de media zich met de hele kwestie bemoeid en besloten om een gepaste naam te bedenken voor deze opzienbarende vondst. Hij kreeg al snel de naam Ötzi, wat vanzelfsprekend afgeleid is van zijn vindplek in het Ötztal. Na de jarenlange juridische strijd en een langdurig onderzoek aan de universiteit, werd Ötzi uiteindelijk overgebracht naar het archeologisch museum in Bolzano (Italië) waar hij nu permanent wordt tentoongesteld.