Geschiedenis Wenen

Wenen is een stad met een lange geschiedenis. Op de plaats van het huidige Wenen bevond zich een oude Keltische kampplaats. De Romeinen bouwden ze om tot een vooruitgeschoven wachtpost aan de rand van het Germaanse rijk en noemden ze Vindobona. Waarschijnlijk overleed Marcus Aurelius er in 180 n.Chr. Nadat zowat alle mogelijke barbaren erover gewalst waren, riep in de Karolingische tijd de Weense regio zichzelf uit tot Ostmark, wat later 'Oostenrijk' zou worden. Van de 10de tot de 12de eeuw wierp Wenen zich op als de kleine hoofdstad van een hertogdom van het geslacht Babenberg (die dat cadeau gekregen hadden van keizer Otto I). Aan het begin van de 13de eeuw werd de eerste verdedigingsmuur rond de stad gebouwd. Koning Ottokar van Bohemen probeerde zich meester te maken van het hertogdom, maar stootte op de tegenstand van de Habsburgers. Hij werd in 1278 verslagen. Meteen begon het lange bewind van de Habsburgers. De universiteit werd in 1365 gesticht en in 1421 werd de joodse gemeenschap de stad uit gejaagd. De 16de eeuw bleek beslissend voor de geschiedenis van Wenen, dat heel wat beproevingen moest doorstaan.

Culturele bloeiperiode

Tijdens de 16de en 17de eeuw werd de stad herhaaldelijk belegerd door de Turken, die de Habsburgse machtsuitbreiding naar het oosten als een bedreiging voor het Osmaanse rijk zagen. Nadat de Turken waren verdreven, zette de Contrareformatie in. Om het volk weer voor zich te winnen liet de rooms-katholieke Kerk in de stad indrukwekkende kerken en kunstwerken realiseren, zoals de Peterskirche, de Karlskirche en de Universitätskirche. De adel probeerde elkaar met imposante barokke paleizen, grote feesten en concerten de loef af te steken. Uit deze culturele bloeiperiode stammen onder meer Schloss Schönbrunn en Schloss Belvedère.

Het Wenen van de 17de en 18de eeuw trok de beste Oostenrijkse, Italiaanse en Duitse architecten, beeldend kunstenaars en componisten aan. De stad scheen één groot feesttheater, maar niet voor de burgerij en lijfeigenen, die leden onder het juk .en de financiële last van het Habsburgse imperium. Met liberale hervormingen kwam keizer Jozef II (1736 -1806) aan de ontevredenheid tegemoet. Hij verbood onder meer de lijfeigenschap en stelde keizerlijke tuinen en jachtgronden, zoals het Prater en de Augarten, voor het publiek open. In 1804 en 1809 bezette Napoleon Wenen.

Na de val van Napoleon was de stad maandenlang gastheer voor het Congres van Wenen, waar niet alleen werd vergaderd over de nieuwe indeling van Europa maar ook vaak gefeest. Componisten als Haydn, Mozart en Beethoven waren graag geziene gasten bij de Weense adel en de familie Strauss ontpopte zich als de meesters van de wals en operettes. Na het Congres werd de klok in de stad weer teruggezet en groeide de sociale spanning. De onlusten die de machthebbers sinds de Franse Revolutie (1789) vreesden, braken in Wenen in 1848 uit. Vrije meningsuiting, democratie en betere werk- en leefomstandigheden waren de inzet van de Weense revolutie, die weerklank vond in andere steden in het Habsburgse rijk. Keizer Ferdinand zag zich gedwongen afstand te doen van de troon ten gunste van zijn plichtsgetrouwe neef Frans Jozef. De rust probeerde hij te herstellen door middel van sociale hervormingen en een krachtig optredenom zijn rijk bijeen te houden.

Frans Jozef en Sissi

Tijdens het bewind van Frans Jozef en Sissi werden de oude verdedigingswerken rond de Weense binnenstad gesloopt en vervangen door een elegante Ringstrasse. De bouwwoede die bourgeoisie, stad en vorstenhuis in de nieuwe straat uitleefden, lokte kunstenaars en architecten uit heel Europa. Wenen veranderde in een moderne, levendige metropool, een cultureel centrum van Europa.

Vierdaagse burgeroorlog

De Eerste Wereldoorlog betekende het einde van het Habsburgse rijk. Wenen werd de 'rode' hoofdstad en de regeringszetel van de Eerste Republiek. Sociale vernieuwingen werden krachtig aangepakt. Een van de paradepaardje was de sociale woningbouw. In de jaren twintig en dertig verrezen grote 'paleizen voor de armen'; niet alleen met woningen maar tevens badhuizen, gezondheids- en kinderopvangcentra. Toen in februari 1934 de fascisten een greep naar de macht deden en in Wenen een vierdaagse burgeroorlog uitbrak, werd juist vanuit deze socialistische bolwerken krachtig, maar vergeefs verzet geboden. Met de Anschluss in 1938 bij Hitlers Duitsland kwam een eind aan het rode Wenen en begonnen de transporten van joden en potentiële tegenstanders. Talrijke mensen ontvluchtten de stad, voor zover ze daartoe de kans hadden. Wenen werd zwaar gebombardeerd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ernstig gehavend kwam de stad uit de oorlog en ze werd verdeeld in vier bezettingszones onder toezicht van Rusland, Engeland, Frankrijk en de verenigde staten. De bezetting duurde tot 1955.

Marshallplan

Dankzij het Marshallplan, de internationale handel, de restauratie van de fors beschadigde historische gebouwen bloeide de economie.