Welke verschillende soorten pistes zijn er?

Voor ieder niveau is er een andere piste, maar of je deze ook zal gebruiken is een tweede. Misschien vind je een andere piste (‘onder je niveau’) nou eenmaal fijner of comfortabeler skiën dan een andere. Maar, welke verschillende soorten pistes zijn er en hoe kun je deze dan herkennen?

Kleuren als indicatie

Om de pistes voor skiërs (en snowboarders of langlaufers) herkenbaar te maken, hebben ze bedacht om de pistes een kleur te geven als moeilijkheidsgraad en een naam en nummer als ‘bewegwijzering’. Dit is natuurlijk slim bedacht, want zo ontstaat er geen verwarring over welke piste je zou gaan afdalen.

Van makkelijk naar moeilijk

Zoals al eerder gezegd worden de pistes aangegeven met kleuren. Hieronder vind je een overzicht van de kleuren met de bijbehorende moeilijkheidsgraad. De moeilijkheidsgraad (en dus de kleur) van de piste is (meestal) afhankelijk van de breedte en de hellingsgraad van de piste.

Groen: dit is de meest makkelijke piste. Deze piste is ontzettend plat en bevat vaak maar 1 of 2 korte, lage hellingen. Overigens niet ieder gebied heeft een groene – of meerdere groene – piste.

Blauw: de blauwe piste is iets moeilijker dan de groene piste. Vaak beginnen klasjes van jonge kinderen op een blauwe piste om de beginselen van het skiën onder de knie te krijgen. Op een blauwe piste kan door iedere skiër (die uiteraard wel les heeft of heeft gehad) geskied worden. In veel gebieden is blauw de pistekleur die het meest voorkomt!

Rood: de rode piste is echt voor gevorderde en geoefende skiërs. Het spreekt voor zich dat deze piste niet genomen kan worden door totale beginners! Vaak ga je tijdens de skilessen heel rustig en langzaam van de piste af, om zo het steile gevoel van de piste te leren kennen.

Zwart: de moeilijkste piste van allemaal. Deze piste is geschikt voor de vergevorderde skiër. Deze pistes zijn vaak ook héél erg steil, dus als je er eenmaal opstaat, is het lastig om terug te gaan.

Als je goed op de kaarten kijkt en op de bewegwijzering, dan kun je bijna niet op een te moeilijke of foute piste terecht komen!

Je hoeft niet bang te zijn dat je zonder aankondiging op een verkeerde kleur piste komt te staan. De kleuren worden namelijk aan de rechter- en linkerzijde van de pistes aangegeven op bordjes. In deze bordjes staan in het wit de nummers geschreven, zodat ze goed contrasteren tegen de kleur. Deze kun je dus niet over het hoofd zien!

Nummeringen en namen

Naast de kleuren, die de moeilijkheidsgraad aangeven van de piste, hebben alle pistes een nummer en sommige hebben ook nog een naam. Op die manier kom je nooit op de verkeerde piste terecht. De kleuren, nummeringen en namen worden ook op de (gratis) pistekaarten gebruikt en ook op de bewegwijzering in het gebied. De bewegwijzering in het gebied geeft vaak in de kleur van de piste (of in een cirkel met de pistekleur en –nummer) weer om welke piste het gaat.

Sommige pistes hebben ook een naam, deze wordt dan altijd op de pistekaarten aangegeven. Namen van pistes hebben vaak te maken hebben met de lift die er naartoe gaat, een extra indicatie dus.

Als je goed op de kaarten kijkt en op de bewegwijzering, dan kun je bijna niet op een te moeilijke of foute piste terecht komen!